Alweer meer dan twee weken in China!

Lieve allemaal,

Hier ben ik dan weer met mijn volgende verhaal. Wat vliegt de tijd hier in China zeg! Het is alweer meer dan 2 weken geleden dat ik ‘tot ziens’ tegen Nederland zei en mijn Chinese avontuur begon. Ook is er alweer een hele tijd verstreken sinds mijn laatste verslag, dus het wordt tijd dat ik jullie weer eens gezellig bij ga praten!

Vorige week woensdag zijn we overdag weer naar de special need school geweest om te gaan observeren. Daarna zijn we terug naar de College gegaan, hebben we een hapje gegeten en daarna zijn we naar English Corner geweest. Hier kunnen studenten die engels studeren met elkaar komen praten over een bepaald onderwerp om op die manier hun engels te verbeteren. Op zich was het best leuk, al ging het gesprekonderwerp meer over waar wij vandaan kwamen, wat we hier kwamen doen, wat we van China vonden, wat we van het weer hier vinden, etc, etc.

Op donderdag zijn we ook weer naar de special need school geweest. Om 6.30u weer opgestaan, om vervolgens om 7.30u naar de bus te lopen. Ik vind het toch maar erg vroeg iedere morgen hoor! Maar dat komt ook omdat ik nog niet mijn goede slaapritme te pakken heb. Vaak ben ik om 1.00u of 2.00u nog wakker en dan moet ik de dag erna vervolgens zo vroeg op. Maar gelukkig ben ik overdag niet moe! Vandaag was er op de special need school een aangename verrassing. Het bleek namelijk Woman’s Day te zijn. Dit betekende dat alle vrouwelijke docenten ’s middags vrij hadden. Ook de autistische kinderen hoefden ’s middags niet naar school en dat betekende voor ons ook lekker een middagje vrij! Onverwachts vrij is natuurlijk altijd leuk! Op de weg naar huis kregen we een smsje van Marlies dat we ’s avonds met alle buitenlandse docenten en studenten en het hoofd van deze afdeling Mr. Gao zouden gaan uiteten. Toen we thuis kwamen hebben we lekker rustig aan gedaan en ons klaargemaakt voor ’s avonds. Om 17.30u moesten we verzamelen. We werden in groepjes verdeeld voor de rit naar het restaurant. Ik moest samen met 3 andere studenten in een taxi. Mijn eerste keer in een chinese taxi.. wat een ramp, hihi! Hier in Yulin is het verkeer echt waardeloos. Iedereen neemt zich gewoon voorrang en eist anders de voorrang op door te toeteren. Van tweebaanswegen maken zij er rustig 3 of 4, dat is geen enkel probleem. Ze halen gerust een hele bus in over de andere weghelft, waarbij je de tegenligger al aan ziet komen. Ook als voetganger ben je je leven soms niet zeker als je de weg over moet steken. Het beste kun je maar gewoon lopen en ik moet zeggen hoe langer ik hier ben hoe beter het me af gaat, haha. Maar je kunt je dus wel voorstellen dat een ritje in de taxi een interessant gebeuren is. Laten we het er maar op houden dat ik blij was toen we eindelijk op plaats van bestemming waren gearriveerd! We zijn toen gaan eten in een hotpot restaurant. Iedereen krijgt dan een pannetje (of er komt een grote pan in het midden) met een soort olie/bouillion (je kunt het een beetje vergelijken met fonduen bij ons). Je kunt dan vanaf een kaart verschillende dingen bestellen die je zelf in de hotpot klaar kunt maken. Erg gezellig om te doen! Wij zaten bij Mr. Gao aan de tafel, maar hadden een klein beetje pech dat hij niet zo heel veel lekkere dingen had besteld. De kip, spinazie en het brood waren in ieder geval erg lekker! Maar we gaan binnenkort vast nog wel eens hotpotten en dan is het vast alleen nog maar leuker als we dan lekkere dingen hebben om erin te doen! Ik heb wel alles eventjes geprobeerd hoor, maar visballetjes, vlees met vetrandjes en zeewier is toch niet zo mijn ding.

Op vrijdag hebben we een lekker vrije dag gehad. Lekker uitgeslapen en daarna besloten om deel te nemen aan onze eerste Chinese les. Het leek ons wel handig om een paar woordjes Chinees te leren en aangezien er een beginnersklas is gestart hebben we besloten om daaraan deel te nemen. Het was leuk om de les Chinees te volgen maar pffff wat is dat een moeilijke taal! Het lijkt echt in geen enkel opzicht op een andere taal en dat maakt het erg lastig. En ik heb sowieso al geen talenknobbel, dus het zal me wat worden, haha! ’s Avonds hadden we een interview bij het radiostation van Yulin. Een van ons zou deze week geïnterviewd worden en de ander is over 2 weken aan de beurt. Ik besloot om vandaag maar te gaan, dan had ik het namelijk gehad. Nou het was me een avondje geworden zeg!! Marlies had me van tevoren voorbereid op het interview en gezegd dat er vragen zouden worden gesteld over wat we hier komen doen en hoe we China vonden. Nu kwamen deze vragen wel aan bod, maar na een korte reclamepauze vraagt de radioman me opeens uit het niets of ik een vriend heb??? Live op de radio..! Ik lag meteen dubbel van het lachen, want deze vraag had ik dus echt niet aan zien komen! Geen idee wat ik met de vraag aan moest heb ik dus maar gewoon gezegd dat ik geen vriend had. In de reclamepauze verontschuldigde de radioman zich dat hij de vraag had gesteld. Hij had gedacht dat hij aan buitenlanders wel alle vragen mocht stellen?! Verder was het interview ook erg interessant, omdat de man maar bleef herhalen hoe mooi Myrle en ik wel niet waren…! Ik was blij toen het 20.00u was en het interviewuurtje voorbij was, haha!

Op zaterdag zijn we samen met Marlies en een paar vriendinnen van haar gaan lunchen. Het is erg leuk om altijd weer nieuwe mensen te leren kennen hier in China! Voordat ik naar China kwam dacht ik trouwens dat alle Chinezen waarschijnlijk best veel op elkaar zouden lijken (dat vind ik in Nederland namelijk vaak wel), maar dit is dus helemaal niet het geval. De Chinezen in China zijn net zo verschillend als alle mensen in Nederland en ze zijn daarmee ook heel goed uit elkaar te houden! Hun namen zijn ook nog verschillend en best goed uit elkaar te houden.. alleen de uitspraak ervan vraagt heel veel oefening, haha! Maar dat is eigenlijk het geval bij alles wat je in het Chinees wilt zeggen! Zaterdagmiddag hebben we onze volgende Chinese les gehad. Wat blijft het toch een moeilijk taal. Vandaag hebben we geleerd hoe we eten kunnen bestellen, dat is natuurlijk altijd wel fijn om te weten!

Op zondag zijn we samen met Marlies en JingJing naar een pleeggezin geweest. Dit zijn oudere mensen die tijdelijk een kindje in huis nemen. Marlies hadden wat spulletjes die ze naar het gezin moest brengen. Ze kent namelijk een meisje dat een tijdje bij deze pleegouders heeft gewoond en daarna geadopteerd is door een Nederlands gezin en voor haar moest ze wat spulletjes bij hen gaan afgeven. De pleegouders waren echt ontzettend lieve mensen! Je zag gewoon meteen dat ze met heel veel liefde voor hun kinderen zorgen. Op dit moment hadden ze ook een kindje in huis. Een jongetje van een paar maanden oud. Hij had een hazenlipje, waar hij waarschijnlijk snel aan geholpen kan worden. Helaas heb ik niet de kans gehad om hem even vast te houden, wat wel even een teleurstelling was, want het was zo een schatje, hihi! Maar het was wel heel mooi om te zien met hoeveel zorg en liefde deze mensen voor het kleine ventje zorgden. Na het bezoek aan het pleeggezin zijn we nog even de stad in gegaan. We zijn naar een supermarkt geweest waar ze ook een paar westerse spullen verkopen en hebben daar een pak cornflakes gekocht! Toch wel lekker als je af en toe kunt afwisselen in je ontbijt. Marlies bakt ook vaker een brood voor ons en met wat jam erop is dat ook een heerlijk ontbijtje! Op zondagavond hebben we samen met alle buitenlandse studenten gekookt. Dit was erg gezellig en leuk om te doen. Na het eten ben ik nog een tijdje in de groep blijven zitten met twee jongens uit Oezbekistan. Ik heb hen het Nederlandse kaartspel pesten geleerd, haha! Erg leuk om te doen, maar in het begin snapten ze er helemaal niks van!

Op maandagochtend ben ik weer super vroeg opgestaan. Myrle voelde zich gisteravond al niet zo lekker, maar het was er deze ochtend niet beter op geworden, beter gezegd voelde zij zich zelfs nog slechter. Het leek ons beter als ze lekker in bed bleef liggen zodat ze snel beter zou zijn en dus besloten we dat ik vandaag alleen naar de school toe zou gaan samen me de 2 vertalers. Ik vond het wel erg spannend, maar wist dat ik hiervan persoonlijk kon groeien en dus ging ik! In een propvolle bus weer de reis naar de school gemaakt. Eenmaal daar aangekomen begon het drama. Misschien is ‘drama’ een iets te groot woord, maar ik zou niet weten hoe ik die dag anders moet omschrijven! De leraar vertelde me namelijk doodleuk dat ik vandaag de lessen moest geven, we hadden namelijk genoeg geobserveerd. Nu was één week observeren op dit moment wel genoeg en wilden we deze week meer gaan participeren, maar het was toch echt niet de bedoeling dat ik de lessen ging overnemen hoor! Om te beginnen heb ik de leraar maar al eens verteld (ofja, het vertellen aan hem heb ik de vertalers laten doen) dat ik vandaag maar een halve dag zou komen, zodat ik vanmiddag voor Myrle kon zorgen. Daarna heb ik hem geprobeerd duidelijk te maken dat ik toch echt niet 3 lessen ging geven aan de autisten hoor. Hij was niet van zijn standpunt af te brengen. Ik heb hem uitgelegd dat ik helemaal geen les kan geven aan deze kinderen, ik spreek engels en zij spreken chinees..? Maar volgens hem kon ik ook les geven zonder de taal te spreken. Ik hoefde niet perse tegen de kinderen te praten. Om veel heisa te voorkomen heb ik me uiteindelijk maar bij elkaar geraapt en ben ik aan de slag gegaan met de kinderen. Aangezien de kinderen nog niet gewend waren aan de nieuwe therapiematerialen, heb ik hen daarmee kennis laten maken. Ze hebben dus voornamelijk gespeeld en ik heb hun motoriek proberen te verbeteren door aan de slag te gaan met een bellenblaas en hen de bellen te laten vangen. Tot overmaat van ramp kwam er om 10.30u ook nog een televisieploeg aanzetten die graag wilden filmen dat er Nederlandse studenten waren gekomen om de school te helpen en die een interview met ons wilden. Dat ik alleen was, was voor hen geen probleem, dan deden ze het wel alleen met mij. Maar of ik daar nu ook zo blij mee was? Niemand die mij even verteld dat er een cameraploeg op de stoep staat die opnames wil komen maken en een interview met mij wil. Ik heb maar netjes gedaan wat er van me werd gevraagd en in de klas ben ik gewoon verder gegaan met de kinderen. Om 11.30u was de school uit, dus ik dacht ‘jeej, eindelijk naar huis!’, maar helaas. Ze wilden ook nog heel graag filmopnames maken van mij terwijl ik in de kantine zou lunchen met de andere kinderen. Maar de autistische kinderen zijn toch naar huis, was meteen mijn vraag? Maar dat was geen probleem, zitten tussen de andere kinderen was ook goed. Ik heb nog aangegeven dat ik eigenlijk naar huis wilde en dat ik nooit op de school had, maar helaas werd ik dringend verzocht door de leraar om te gaan lunchen in de kantine. Uiteindelijk dus toch maar weer ingestemd, maar veel gegeten heb ik niet, want het is gewoon echt niet lekker. En de kinderen krijgen dit ook nog iedere dag te eten. Ik ben blij dat wij altijd ergens buiten de school gaan eten. Na deze filmopnames eindelijk naar huis. Meteen Marlies maar even gebeld om haar te vertellen over vandaag, want ik had het echt even gehad. Ze zou vanmiddag sowieso nog op de school langsgaan en dan zou ze dit meteen oppakken. Myrle lag lekker te slapen dus ik ben in de gezamenlijke ruimte mijn boek gaan lezen en heb even met thuis geskyped. ’s Avonds hebben we bij ons een noodlesoepje gegeten en verder hebben we niet meer zoveel gedaan.

Op dinsdag is Myrle nog een dagje in bed blijven liggen en ben ik weer alleen naar de school gegaan. Marlies had nog met de leraarkracht gesproken dat het niet de bedoeling was dat we les gingen geven. Ik was erg benieuwd hoe het vandaag zou gaan in de klas. Aan het begin van de dag meteen een gesprek gehad met de leraar. Ik hoefde gelukkig geen 3 lessen meer te geven! Ik mocht de eerste les observeren, de tweede les mocht ik doen (niet dat ik daarom had gevraagd..) en de derde les was een les samen met andere klassen. De leraar wilde er weer niet aan dat het niet de bedoeling is om mij les te laten geven. Hij vertelde dat de leraren zo moe zijn en dat ze heel blij zouden zijn als ik het zou doen. Ik heb geprobeerd duidelijk te maken dat het toch echt anders moest, maar op een gegeven moment heb ik me er maar bij neergelegd. Dit was tenslotte al beter dan gisteren! Tijdens de eerste les heb ik netjes achterin de klas gezeten om te kijken hoe de lerares het deed en de tweede les zijn we met de kinderen aan de slag gegaan met de blokken. De derde les kregen de kinderen drugsvoorlichting. Geen idee wat deze autistische kinderen met deze voorlichting moeten (ze snappen er helemaal niks van), maar de school vond het belangrijk dat alle kinderen hier kennis over opdoen.

De nieuwe therapiematerialen die de school trouwens heeft gekregen zijn gesponsord door de Mooncake Foundation. Het zijn hele mooie materialen om therapie mee te geven waarmee je een therapielokaal mooi zou kunnen inrichten. De school heeft deze echter in het klaslokaal gezet. Dit maakt het klaslokaal natuurlijk veel te druk voor deze kinderen en ze ontvangen nu veel te veel prikkels. Niet echt een goede situatie dus, maar er wordt echter nog gewerkt aan een oplossing. Hopelijk wordt er snel een lokaal gevonden dat kan worden omgedoopt tot therapielokaal.

Dinsdag middag hebben we niet meer zoveel gedaan. Met Myrle ging het gelukkig al een stukje beter. ’s Avonds zijn we gaan eten met Marlies en daarna weer lekker terug naar onze dorm.

Op woensdag zijn we weer samen naar de special need school gegaan. Myrle voelde zich gelukkig weer goed genoeg om mee te gaan en daar was ik erg blij mee. De leraar vertelde ons dat we de eerste twee lesuren één op één met de kinderen kunnen gaan werken en dat we het derde lesuur de klas konden overnemen. Dit is natuurlijk nog altijd niet waarvoor we hier zijn, maar Marlies heeft met hen afgesproken dat wij voor hen een stappenplan op papier gaan zetten wat wij gaan doen en wat onze verwachtingen zijn en dat zij voor ons ook hun verwachtingen op papier gaan zetten. Voor nu doen we het dus maar even hiermee. Op zich is het wel fijn om de eerste twee lesuren met één kind per les te werken, want op die manier krijgen we een goed beeld van het niveau van de kinderen. Het lesgeven aan de hele klas is natuurlijk niet onze opleiding en daar proberen we dan ook maar gewoon het beste van te maken. Het echte één op één werken tijdens de eerste twee lesuren laten we door onze vertalers doen. Wij geven hen dan aanwijzingen wat ze met het kind kunnen doen en hoe ze bepaalde situaties aan kunnen pakken. Met de vertalers die we vandaag bij ons hadden ging dit erg goed! In het tweede lesuur kwam er alweer een televisieploeg. Die van maandag was van een zender van de hele provincie en die van vandaag was van Yulin. We werden beiden weer geïnterviewd en we werden gefilmd tijdens het werken met de kinderen. Gelukkig hoefden we vandaag niet weer verplicht te lunchen op de school, haha! Om 11.30u zat onze dag er alweer op. We zijn samen met de vertalers terug gegaan richting de college. We zijn nog even een schoenenwinkel ingelopen waarin we beiden geslaagd zijn voor een paar leuke gympen! Nu hebben we tenminste gemakkelijke schoenen om op te lopen. Daarna zijn we gezellig met z’n viertjes gaan lunchen. Na de lunch zijn we gaan pingpongen en badmintonnen. Badmintonnen was echter onmogelijk, aangezien er teveel wind stond, maar het pingpongen was wel heel leuk om te doen. Het was vandaag super mooi weer! We konden lekker zonder jas naar buiten. ’s Avonds zijn we weer naar English corner geweest en daarna zijn we een hapje gaan eten en nog even lekker bij Marlies op de bank geploft.

Donderdag zijn we ’s ochtends weer naar de special need school geweest. De eerste twee lesuren hebben we weer één op één met de kinderen gewerkt en het derde lesuur hebben we weer met alle kinderen samen gewerkt. Toen we uit het raam keken bleek het dat het sneeuwde!! Het is echt ongelofelijk hoe het weer hier in Yulin van de ene op de andere dag kan veranderen! (Wel zuur als je op facebook dan alleen maar foto’s en berichtjes ziet dat het in Nederland 20 graden is.. haha!) Nadat de tijd op de school weer erop zat zijn we samen met de vertalers gaan lunchen. Vervolgens zijn we nog even naar onze dorm geweest en hebben we ons omgekleed voor de PE class (gymles). Deze is iedere donderdag van 16.00u tot 18.00u. We willen beiden graag iets aan sport doet, dus we gaan ons best doen hier iedere donderdag aan deel te nemen. We hebben even heerlijk kunnen badmintonnen. Het ging er best fanatiek aan toe! Natuurlijk moest het mij weer gebeuren dat ik mijn evenwicht kwijtraakte en ik uiteindelijk keihard op mijn billetjes terecht kwam, hahaha, maar dat mocht de pret niet drukken! (Al heb ik daarna wel nog een paar dagen pijn gehad aan mijn billetjes, hahaha). Na de PE zijn we even naar onze dorm gegaan om ons om te kleden. We hadden geen idee wat we vanavond met het eten moesten doen. Marlies had geen honger en dus besloten we voor het eerst om zelf ons eten te gaan bestellen. We hadden niet zo heel veel honger, dus besloten we voor een snack te gaan. In een klein afhaalrestaurantje hebben we toen met onze handen eten besteld. Jaaa, het was ons gelukt!! Hihi! En dat terwijl ons chinees een ramp is! We hadden beiden een soort wrap met een vulling van ei, uit, een soort satésaus en iets hards waarvan ik nog niet weet wat het is. Deze hebben we al een keertje gehad en zijn erg lekker! Daarna zijn we nog even bij Marlies langs geweest.

Op vrijdag hebben we even lekker rustig aan gedaan. Dat was wel even fijn, want het was toch best een heftige week geweest. Nu wil ik niet dat jullie een negatief beeld over de school krijgen trouwens! Het is echt fantastisch dat zij bereid zijn les te geven aan autistische kinderen en ik heb het idee dat de leraren ook echt een hart hebben voor deze kinderen. Het is op dit moment vooral nog uitvogelen hoe we alles vorm moeten geven en hoe we ons project aldaar kunnen uitvoeren rekening houdend met de wederzijdse verwachtingen. Ik denk dat we hier nog wel uit gaan komen met de school. Vooral de directeur van de school wil heel graag onze hulp en van hem mogen we alles doen wat wij denken dat goed is. Het loopt op dit moment dan nog niet helemaal zo als we hadden voorzien, maar ik blijf positief kijken naar de toekomst, Ik geloof namelijk dat het allemaal wel goed komt!

Vrijdagmiddag hebben we weer Chinese les gehad. We hebben vandaag geleerd hoe je vraagt waar de wc is, hoe je zegt dat iets goed gaat, of juist slecht gaat en we hebben leren tellen tot 100 in het chinees! Allemaal praktische dingen die we goed kunnen gebruiken! De leraar vraagt namelijk altijd aan ons wat we graag willen leren. Als we het ons niet zoveel uitmaakt volgt hij het boek en als we iets weten wat we graag zouden willen leren, dan doet hij dat! Erg fijn, want zo kunnen we dingen onthouden die we graag in het chinees willen kunnen zeggen en hij leert ons dat dan in de les.
’s Avonds zijn we samen met Ngosa uit Zambia gaan dineren. We zijn naar een restaurant gegaan waar ze foto’s hebben ophangen van het eten, dus je hoeft dan maar aan te wijzen wat je wilt hebben. Ik had noodles met lenteui en vlees. Het was erg lekker en gelukkig was het bestellen ook goed gegaan. (Al kan er natuurlijk niet zoveel mis gaan bij het aanwijzen van plaatjes, haha). ’s Avonds zijn we bij Marlies tv gaan kijken. Ik heb de serie Dexter meegenomen vanuit Nederland dus deze kunnen we dan kijken op haar laptop en zij heeft natuurlijk een bank waar we lekker op kunnen hangen! O, en vandaag was het trouwens weer mooi weer hier in China!

Op zaterdag zijn we boodschappen gaan doen voor ’s avonds. We hebben namelijk alle buitenlandse studenten uitgenodigd om bij Marlies pannenkoeken te komen eten! We hebben uiteindelijk ook nog een fruitsalade erbij gemaakt en Marlies heeft nog pizza, brood, en cake gemaakt. Wij hebben voor de pannenkoeken en appelpannenkoeken gezorgd! Iedereen vond het ontzettend lekker en het was dan ook een geslaagde avond.! Bijna alles is helemaal op gegaan. Na het eten is iedereen nog blijven hangen tot 22.45u. We hebben gezellig gekletst en ik heb met nog 3 buitenlandse studenten een kaartspel gedaan! (Jordy, ik heb Marokkaans kwartet met hun gespeeld. (Dat is toch dat kaartspel wat we toen ook met Björn en Imke op vakantie hebben gedaan, waarbij de een voor de ander moet roepen dat hij kwartet heeft?) Echt hilarisch als je dat met buitenlanders speelt die er in het begin nog helemaal niks van snappen, haha!). Toen iedereen weg was hebben we Marlies geholpen met de afwas en daarna zijn we lekker terug gegaan naar onze dorm. Ik heb nog even muziek geluisterd en ben daarna lekker gaan slapen.

Ohjee, nu ik klaar ben met mijn verhaal zie ik weer hoe lang het is geworden.. Er was ook veel te veel te vertellen, hihi! Ik zal ervoor zorgen dat mijn volgende verhaal er iets sneller opkomt zodat jullie geen uren hoeven te lezen, haha! Ik wil jullie wel nog bedanken voor de lieve reacties die jullie altijd plaatsen onder mijn verslag! Het is echt ontzettend leuk om jullie lieve reacties te lezen en op die manier iets van jullie te horen. Ik hoop dat alles goed gaat met jullie in Nederland!

Dikke kus vanuit China!
Liefs Joyce


Ps. Foto’s komen zeer binnenkort weer op internet te staan. Ik heb nu nog niet alle foto’s compleet, maar zodra ik ze heb zet ik ze erop! Houd de link: http://www.mijnalbum.nl/Album=X8KMTZOD dus in de gaten ;)! (Jullie moeten trouwens de hele link even kopiëren en dan in de adresbalk plakken, want deze site neemt niet de hele link over als je erop klikt!).