The first days...!

Lieve allemaal,

Hier ben ik dan met mijn tweede verhaal. Ik ben nu 5 dagen in China en het bevalt me tot nu toe nog allemaal erg goed. Het is wel heel erg wennen. China is op zo veel manieren totaal anders dan ons kikkerlandje en dat maakt het heel erg interessant om hier te zijn. Verder hebben we een kamer gekregen op de verdieping voor buitenlandse studenten en ook dat is heel erg leuk om dat je met nog meer andere culturen in aanraking komt! Zo zitten hier Gavlon en Botir uit Uzbekistan, Ngosa uit Zambia, Hamis uit Uganda, Ian uit Schotland, Kaka uit ‘weetikniet’, Sascha uit ‘weetikniet,ikdenkietsvanchinaofzo’, een aantal japanse meiden die alleen japans en chinees spreken en verder ben ik vast ook nog wel iemand vergeten want er is volgens mij ook nog iemand uit kazachstan hier waarvan ik de naam nu niet weet, haha!

Van vrijdag op zaterdag heb ik lekker geslapen in mijn Chinese bedje. Het matras is hard, maar ik kan niet zeggen dat ik er slechter van slaap. Het ligt zelfs wel erg lekker. Zaterdagmiddag hebben we kennis gemaakt met Shi Yanan, Yang Yen, Yang Qian en Hang Tianhua. Dit zijn de 4 Chinese meisjes die samen met ons naar de special need school zullen gaan. Zij sturen engels aan de universiteit van Yulin en zij zullen als stage voor ons gaan vertalen als we in het kindertehuis zijn. Alle 4 zijn het hele aardige meisjes. Toen ik hen de eerste keer zag moet ik wel eerlijk bekennen dat ik hen een stuk jonger had ingeschat. Ze zijn allemaal even oud of ouder dan mij, maar ik had hen 18 jaar geschat. Ze gedragen zich jonger en kinderlijker dan de mensen van dezelfde leeftijd in Nederland. We hebben kennis met hen gemaakt bij Marlies thuis. Al snel vlogen de vooroordelen me om de oren, haha. In combinatie met hetgeen wat Zhenzhen vrijdag al tegen me zei ben ik een Amerikaan met een babyhuidje die geel haar heeft en wel familie moet zijn van Mathijs (Mathijs is een Nederlandse student die vorig jaar in Yulin is geweest).

We zijn met z’n allen gezellig gaan eten in een restaurantje om de hoek. We kregen een apart kamertje met een tafel voor 8 personen(wij, Marlies, Zhenzhen en de 4 meisjes). Op de tafel was een draaiplateau waarop alle gerechtjes werden gezet. Wanneer je dan iets wilde pakken hoefde je maar aan het plateau te draaien. Dit was erg leuk! Ook heel gezellig, omdat je met z’n allen bij elkaar zit en elkaar makkelijk kunt verstaan. Ik merkte wel dat ik erg moest wennen aan hun Engels en doordat ik ook nog erg moe was van de reis, kon ik hen soms lastig verstaan, maar dit gaat steeds beter naarmate de dagen verstrijken. We hebben lekker gegeten. Heerlijke gehaktballetjes gehad, komkommer in een knoflookolie, een soort stamppotje en nog meer andere lekkere gerechten. Nadat iedereen klaar was zijn we samen naar 1st Street gegaan. Dit is de oude winkelstraat in Yulin. Deze is nog in de oude bouwstijl en dat vond ik ontzettend mooi om te zien. We zullen er in de lente nog eens terug gaan, omdat alles er dan nog veel mooier uit zal zien! We zijn een paar typisch Chinese winkeltjes in geweest. Zo zijn er ontzettend veel winkeltjes met alleen maar rode spullen voor bruiloften. Daarnaast zijn we ook een soort atelier in geweest. Hier maakte een vrouw ontzettend mooie dingen. Deze sneed ze uit uit papier. Helaas ben ik vergeten hoe het heette, maar zodra ik de naam weer weet zal ik het jullie laten weten! Het zag er namelijk ontzettend indrukwekkend en mooi uit. Het is iets wat ze blijkbaar veel doen in deze streek. We hebben een paar kleine spulletjes gekocht en we hebben muurstickers uitgezocht voor op de muren van onze kamers. Deze vinden we beiden namelijk erg wit, dus onze missie is om het allemaal een beetje op te leuken!

Nadat we klaar waren met shoppen zijn we weer richting the College gelopen. Het was heerlijk om even een stukje te wandelen en zo zie je steeds weer een beetje meer van Yulin. Ik vind Yulin een hele interessante stad. Het is namelijk een super grote stad, maar de instelling is nog ontzettend plattelands. Dit maakt het heel bijzonder. Het kent ook zijn nadeel, want het betekent dat er bijna geen buitenlanders komen en een blond meisje uit Nederland is natuurlijk al helemaal interessant om te bekijken. Je raakt er echter wel aan gewend, al was het in het begin wel even raar om telkens na gekeken te worden en al helemaal gek is het als je in de supermarkt loopt en de mensen proberen om foto’s van je te maken! Trouwens over die supermarkten, de medewerkers hier willen je héél graag helpen en lopen dus de hele winkel achter je aan om je te ‘helpen’ (lees: ze proberen je gewoon alles waarbij je even stil staat, aan te smeren). Dat is echter niet alleen in de supermarkt het geval en het is echt om gek van te worden, haha! Maar je zegt gewoon 20 keer ‘bye bye’ en meestal snappen ze het dan wel.

Zondag hebben we heerlijk lang geslapen. Om 11.00u zijn we uit ons bed gerold en hebben we even lekker rustig aan gedaan. We hebben de muurstickers opgeplakt en de kamer ziet er nu al stukken beter uit! We zijn nog niet helemaal tevreden, maar zo houden we onszelf bezig zullen we maar zeggen! We hadden om 14.00u bij Marlies afgesproken om naar een pleeggezin te gaan, dus we besloten nog even lekker een kopje kant en klare noodlesoup te eten. Het leek ons wel leuk om dit in de gezamenlijke ruimte te doen en zo de andere studenten beter te leren kennen. Dus wij met ons kopje en een vork naar de keuken. Botir, Gavlon en Ngosa hebben zich kostelijk vermaakt, want wij aten noodles met een vork en dat vonden ze toch echt niet kunnen, haha! Na het kopje soep zijn we naar Marlies gegaan. Het bezoekje aan het pleeggezin is helaas niet doorgegaan, maar we besloten even gezellig bij Marlies op de bank te blijven hangen. We hebben met haar kunnen regelen dat we nu ook in China op facebook kunnen. Dit was nog een heel gedoe, maar het is uiteindelijk gelukt! Dus nu kan ik ook af en toe eens op facebook kijken hoe de zaken ervoor staan in Nederland, hihi! Bij Marlies heb ik daarna ook even gezellig met pap en mam geskyped! Dit was gisterenavond niet zo goed gegaan, maar nu was de verbinding gelukkig wel goed! Heeft papa me tenminste ook nog even kunnen zien en ik hem ook natuurlijk! Van Marlies had ik een heeeeerlijke boterham met KAAS gekregen! Ze wist dat ik dat lekker vond en als iemand mij een boterham met kaas aanbiedt kan ik natuurlijk geen ‘nee’ zeggen, hihi! Het smaakte erg goed! Het blijft toch erg bijzonder hoe Nederlands, alledaags eten smaakt als je weet dat je het de komende tijd niet kunt eten! Gelukkig voor mij had Marlies kaas vanuit Nederland meegenomen en had ze een heerlijk brood gebakken!
’s Avonds zijn we nog lekker ergens iets gaan eten en daarna bij Marlies een kopje thee gaan drinken. Vervolgens zijn we een beetje op tijd naar bed gegaan zodat we een beetje fit waren de dag erna, want dan zouden we kennis gaan maken bij de special need school!

Op maandag zijn we vroeg opgestaan. Toen we uit het raam keken schrokken we ons kapot. Het was alweer helemaal wit in Yulin. Blehh, ik wil geen sneeuw!! Gelukkig is het hier niet zo koud als in Nederland, maar laten we hopen dat het zonnetje weer snel gaat schijnen en dat de temperatuur op gaat lopen! We hadden om half 10 afgesproken bij de east gate. The colleges heeft poorten aan alle kanten van het terrein en op die manier weten we bij welke poort we moeten zijn. Iedereen was op tijd en dus zijn we gezamenlijk met de bus naar de special need school vertrokken. Eenmaal daar aangekomen werden we netjes ontvangen. De docent van de klas heeft ons ontvangen en we hebben kennis gemaakt met de directeur van de school. Dit was een erg interessant gesprek. We waren daar met Marlies, Zhenzhen en de vier meisjes. De directeur en de docent spreken geen Engels, dus alle communicatie ging in het chinees. Gelukkig zat Shi Yanan (een van de 4 meisjes) naast me en zij heeft dus alles voor mij vertaald. In eerste instantie ging het gesprek over het feit dat er iemand van de lokale krant bij zat. De directeur wilde niet dat hij er iets over schreef, omdat de school laatst negatieve publiciteit heeft gehad. Toen dat onderwerp echter was afgerond werden we welkom geheten. De directeur was erg blij dat we er waren en dat we de school wilden komen helpen. We kregen een rondleiding door de school en hebben een kijkje mogen nemen in de klas. We hebben tevens al bij een les aanwezig mogen zijn. Dit was erg interessant. Alles verloopt ontzettend chaotisch! Echt ontzettend anders dan in Nederland. Bij ons verloopt een schooldag namelijk heel gestructureerd. We hebben tevens lunch gehad op de school, maar dit was echt helemaal niet lekker! Ik heb daar aardappels eruit gevist en de rijst op gegeten. De rest heb ik gelaten voor wat het was. Hier was Zhenzhen erg blij mee, zij heeft de helft van mijn kom leeggegeten.

Op de terugweg naar huis hebben we nog een kleine snack gekocht, aangezien we niet zo veel hadden gegeten. Daarna zijn we nog even langs de supermarkt gegaan en vervolgens zijn we terug gegaan naar onze dorm. We moesten onze was doen. Dus met de mand en het wasmiddel onder onze arm samen naar de gezamenlijke ruimte. Daar hebben we de wasmachine eens goed bekeken, maar we hadden geen idee hoe dat ding werkte! Moet je nagaan hoe verwend we zijn in Nederland. Daar stop je de was gewoon in de wasmachine, wacht tot hij klaar is en hangt de was aan de waslijn of stopt het in de droger. Hier moet je eerst de bak vol laten lopen met water vanuit een slang die je aan de kraan vast maakt. Dan het water en het waspoeder erbij en aanzetten. We hebben een van de andere buitenlandse studenten moeten vragen ons te komen helpen, want het zag er ingewikkeld uit, haha! Toen de was klaar was nog maar een keertje aangezet, want het water was wel erg zwart! Daarna de was in de centrifuge gedaan en onderzocht hoe dat ding dan nu weer werkte. Toen die klaar was en we op onze kamer waren, zagen we dat onze was nog niet helemaal schoon was, het waspoeder was namelijk niet helemaal opgelost. Dus nog maar een keertje wassen dan. De jongens die in de gezamenlijke ruimte waren hebben zich kostelijk vermaakt aan het hele tafereel. Ze dachten dat we beter op de hand konden uitwassen, maar dat gaat hem toch al helemaal niet worden, haha! We zijn even gezellig bij hen blijven zitten. Gavlon was aan het koken voor Botir, wij zaten gewoon gezellig te kletsen, maar kregen ook een bord van hem voorgeschoteld om te proberen. Het smaakte erg goed en op deze manier hoefden we ook geen avond eten meer, dus dat was ideaal! Daarna hebben we de was opgehangen. ’s Avonds zijn we naar de ‘chatroom’ gegaan. Hier komen de Engels studenten samen met hun docent (in dit geval Marlies) bij elkaar om gezellig te kletsen. Zij kunnen op die manier hun Engels oefenen. Wij gaan om de week met Marlies mee. Het was best gezellig en leuk om weer nieuwe mensen te leren kennen. Ze waren nu vooral nog geïnteresseerd in ons en wat wij hier deden. Daarna nog even lekker een kopje thee en lekker naar bed! Tenminste dat was de bedoeling… want om 2.00u lagen we nog klaar wakker in bed. Heel fijn, want dinsdag om 6.30u ging de wekker. Om 7.30u moesten we namelijk vertrekken naar de school. Toen we uit het raam keken was er gelukkig geen nieuwe sneeuw!

Op dinsdag hebben we de hele dag op de school meegelopen. We hebben de lessen bijgewoond. Dit ging er net als gisteren allemaal erg chaotisch aan toe. De docenten weten gewoon echt niet wat ze aan moeten met de kinderen en je ziet gewoon dat ze de wanhoop nabij zijn. Ik had echt met ze te doen. De kinderen hebben totaal geen structuur. De docenten geven best veel één-op-één les, maar de anderen kinderen hebben dan niks te doen waardoor ze allemaal niet stilzitten en sommige zelfs gaan lopen door de klas. Ik moet er wel bijzeggen dat de docenten echt het hart op de juiste plek hebben zitten! Ze willen zo graag leren hoe ze het kunnen aanpakken en ze willen zo graag het beste voor deze kinderen. Ze willen zorgen dat ook deze kinderen een kans krijgen en ze doen echt hun best. In de ochtend waren er 8 kinderen in de klas. In totaal zijn er 12 kinderen in de klas, maar zij zijn nooit allemaal tegelijk aanwezig. Dit komt doordat sommigen lang moeten reizen, waardoor het niet haalbaar is iedere dag te gaan. Ik vond de kinderen allemaal echt super lief! Ik zou ze zo mee kunnen nemen in mijn koffer naar Nederland, maar laat ik dat toch maar niet doen! Ik denk niet dat papa en mama daar blij mee zijn, haha! En dan heeft de school niemand meer om onze adviezen op uit te voeren, dus dat gaat hem niet worden! Gewoon maar genieten van de komende 3 maanden waarin ik zal werken met deze kinderen!

Tussen de middag zijn we gaan lunchen met onze tolken. Iedere dag gaan er 2 van de 4 mee. De pauze is van 11.30u tot 14.00u. Veel chinezen gaan slapen tussendoor en normaal doen onze tolken dat ook. Ze hebben wel bewezen dat Chinezen overal kunnen slapen, want ze hebben zich gewoon even op de kinderbedjes in de klas gelegd toen we terug waren om 13.00u. Om 14.00u begonnen de lessen weer. Dit was heel anders dan in de ochtend, omdat er nog 2 klassen bij kwamen. Één klas met kinderen met een verstandelijke beperking en één klas met kinderen die doof zijn. In totaal waren er toen een stuk of 23 kinderen in de klas. Dit was een zeer drukke boel, wat erg indrukwekkend was om te zien! Het gaat blijkbaar elke dag zo, omdat er helaas te weinig leraren zijn. Het zou natuurlijk wenselijk zijn dat ze de autistische kinderen de hele dag apart in een klas laten zitten, dus we zijn erg benieuwd of daar verandering in mogelijk is. Voor nu gaan we vooral nog maar verder met observeren en dan kunnen we binnenkort eens verder gaan kijken. We hebben in ieder geval al genoeg ideeën opgedaan na één dag. Op het laatste ook nog een leuke verrassing. De leraar komt binnenlopen met de krant van vandaag en er blijkt tóch een stukje over ons in te staan! Echt super vet: we staan in de Chinese krant, haha! De directeur vond het uiteindelijk toch oké dat de journalist een stukje zou schrijven en dit is natuurlijk positieve reclame voor het tehuis en dat verdienen ze. Dus meteen even naar de kiosk om twee kranten te kopen, want dit willen we natuurlijk heel graag meenemen naar Nederland!

’s Avonds zijn we gezellig met Marlies gaan eten en daarna zijn we terug gegaan naar onze dorm. We hebben nog gezellig bezoek gehad van wat buitenlandse studenten. We hebben hier altijd de deur open staan, dus iedereen kan gewoon binnen lopen. We merken dat ze hier nog niet zo heel erg aan gewend zijn, but they’ll get used to it. ‘Limburgse gezelligheid’ we call it!

Morgen gaan we weer naar het kindertehuis, maar nu met de andere vertalers. Eens kijken hoe het er dan weer aan toe gaat! ’s Avonds zullen we hoogstwaarschijnlijk ook nog naar ‘English corner’ gaan. Dit is ook weer een bijeenkomst voor de chinese studenten die engels studeren.

Ik krijg steeds meer mijn plekje in de grote stad Yulin, in het nog grotere China, en tot nu toe kan ik zeggen dat het me goed bevalt! Dat wil niet zeggen dat ik Nederland met al mijn lieve familie en vrienden niet mis hoor! Maar nu probeer ik vooral ook heel erg te genieten van alles wat ik hier zie, ruik, proef, voel en meemaak!

Veel liefs uit China!!
xxx Joyce

Ps. Nieuwe foto’s zijn te zien op: http://www.mijnalbum.nl/Album=X8KMTZOD