En dan ben je na 203 dagen weer thuis..

Lieve allemaal,

Hier zit ik dan.. weer thuis op de Bongerd.. aan mijn laptop om jullie het laatste reisverhaal over mijn reis naar Nieuw-Zeeland te schrijven. Het is nog een klein beetje onwerkelijk dat ik terug ben als is het aan de andere kant ook een klein beetje onwerkelijk dat ik weg ben geweest, haha! Maar wat was het een mooie reis! Maar laat ik voordat ik terugblik eerst nog even vertellen hoe de laatste dagen bij het gezin nog waren geweest..

Tijdens de laatste dagen ben ik de laatste keer naar de zwemles en dansles van de meiden geweest. Ook heb ik nog heel veel leuke dingen met ze gedaan, zoals geknutseld en Sofia the First gekeken. Ik heb de moeder geholpen met het opruimen van de kledingkasten van de meiden en ik ben met de moeder nog een middagje gaan winkelen. Op woensdagavond heb ik een afscheidsetentje georganiseerd voor mijn lieve host-family. Ik had frietjes geregeld en heb bij het Nederlandse restaurant in Birkenhead een bittergarnituur (bestaande uit: frikadellen, bitterballen, kaassoufles, bamihappen en vlammetjes) besteld. Tevens had ik Nederlandse mayonaise en curry gekocht en op die manier heb ik ze bedankt met een Hollandse maaltijd. Ze hebben ervan gesmuld en vonden het allemaal heerlijk. Ook heb ik ze vanavond al hun afscheidscadeautjes gegeven. Ik heb voor de meiden alle drie een fotokaart gemaakt met daarop een foto van hun samen met mij. Ook hebben ze alle drie een kettinkje van mij gekregen als aandenken aan onze leuke tijd samen. Voor de ouders had ik in plaats van een kaart, een bordje gekocht met daarop de tekst: ‘being part of a family means you are part of something wonderful’. Ik vond dat een hele toepasselijke tekst en op de achterkant heb ik nog een persoonlijke boodschap geschreven. Tevens heb ik ze, om hen te bedanken voor alles wat ze voor me hebben gedaan, wat geld in een envelop gestopt voor hun vakantie. Ze gaan voor het eerst sinds 8 jaar met het hele gezin op vakantie en met dat geld kunnen ze hopelijk een leuke dag ervan maken met hun vijven en denken ze ook nog eens aan mij, hihi! Ze waren heel blij ermee!

Op donderdag ben ik, op advies van mijn host-mom, naar de kapper geweest. Ik wilde heel graag nog naar de kapper voordat ik weer naar huis zou gaan en zij had een leuk idee wat me goed zou staan. De kapper was het met haar eens en daarom besloot ik het gewoon te laten doen. Ik ben super blij met het resultaat!! Ik heb afscheid genomen van mijn blonde haren en dat was in het begin wel even wennen, hihi! Maar ondertussen ben ik eraan gewend en ben ik heel blij dat ik deze sprong gewoon heb gewaagd! Nu kan ik echt een nieuwe start maken in Nederland!

Tevens heb ik van mijn host-mom ook nog een cadeautje gekregen, namelijk een kettinkje in de vorm van Nieuw-Zeeland. Op die manier kon ik Nieuw-Zeeland altijd bij me dragen. Een heel mooi aandenken aan een super leuke tijd in een fantastische familie! Nadat we bij de kapper waren geweest zijn we nog naar de opa en oma geweest om afscheid te namen. Dat was best even zwaar. Zij hebben mij net zo goed in de familie opgenomen als het gezin zelf en bij hen werd ik ook iedere keer met open armen ontvangen.

’s Avond moest de moeder aan het werk op een vlucht naar Hongkong en dus was het tijd voor ons om afscheid te nemen. Dit was alles behalve makkelijk. Ik heb haar leren kennen als een fantastische vrouw en moeder en ben haar heel dankbaar voor al haar hulp en alles wat ik van haar heb geleerd! We hebben afgesproken geen ‘goodbye’ te zeggen, maar een ‘see you later’. Want hopelijk krijgen we ooit nog eens de kans om elkaar weer te zien!! Dat zou ik in ieder geval helemaal super vinden!

Die avond heb ik mijn koffer definitief ingepakt en heb ik voor een laatste keer de meiden in bed gestopt. Het was vervolgens een heel raar gevoel om voor de laatste keer in mijn bedje te kruipen wetende dat ik over een halve dag dit mooie land zou verlaten.

De volgende ochtend moest de vader nog een paar uurtjes werken en daarom bracht ik de kinderen naar school. Aangekomen bij de school was het moment dan echt daar om afscheid van ze te nemen. Allereerst bracht ik de oudste naar haar klaslokaal. Ze had de tranen in de ogen staan toen ik haar bedankte voor de super leuke tijd en toen ik zei dat ik van haar hield. Ook ik vond het niet makkelijk. Gelukkig kwam er al snel een vriendinnetje van haar aan die met haar wilde spelen en dus liep ik met de middelste en de jongste naar het klaslokaal van de middelste. Daar aangekomen heb ik ook afscheid van haar genomen en na een dikke kus en knuffel was het tijd om ook van haar weg te lopen.. Ik hoorde haar aan de juffrouw zeggen dat ze vandaag verdrietig was, omdat ze afscheid had genomen van mij.. gelukkig heeft ze een lieve juffrouw die haar vast wel even een dikke knuffel geeft.

Vervolgens liep ik met lood in de schoenen samen met Valentina naar haar kinderdagverblijf. Het afscheid van de oudste twee meiden was moeilijk, maar ik wist dat het afscheid van Valentina nog eens zo zwaar zou worden.. met haar had ik de meeste tijd doorgebracht in de 5,5e maand in hun gezin. Het scheelde dat zij zelf niet snapte dat ik weg zou gaan, voor haar was het gewoon weer een nieuwe dag op het kinderdagverblijf. Ik kreeg een knuffel van haar kleuterleidster en toen hield ik het toch niet meer droog.. het was definitief.. ik ging vertrekken uit Nieuw-Zeeland en ik had geen idee of en wanneer ik deze lieve meiden ooit nog eens zou zien..

Vervolgens ben ik naar huis gegaan waar de vader al snel kwam om me naar het vliegveld te brengen.. ik was wel opgelucht dat hij degene was die me weg bracht, want na een knuffel en een dankjewel/leuk je te leren kennen, nam hij afscheid van me en begon voor mij de lange reis naar huis..

Na een 30uur durende reis via Bangkok en Wenen, kwam ik om 8.45u veilig aan in Düsseldorf. De reis zat erop! Ik heb mijn koffer opgehaald en vervolgens stonden in de aankomsthal Papa, Jordy, Anke, Leo en Nicole op me te wachten! Wat was het leuk om hen allemaal weer te zien!! Het was een lange reis geweest en het was fijn om eindelijk weer thuis te zijn. Aangezien ik nog een lange dag voor me had besloten we gezellig te gaan lunchen bij de borenburg. Daar sloten als verrassing Riny en Lieke ook nog bij ons aan! Het was super gezellig, maar wat was het ook raar om opeens weer door Voerendaal te lopen, hihi. Gelukkig scheen er een heerlijk zonnetje! Na een bezoekje aan het graf van mama zijn we vervolgens naar huis gegaan en was ik officieel eindelijk thuis!

En nu.. nu ben ik ondertussen alweer 5 dagen thuis.. nog een beetje last van een jetlag, en het is allemaal nog een beetje wennen.. maar het is super leuk om iedereen weer te zien en weer lekker bij te kunnen kletsen! En vooral: ik ben een fantastische ervaring rijker en heb een prachtig avontuur om op terug te kijken!

Nieuw-Zeeland was een prachtig land met een super vriendelijke bevolking en een schitterende natuur. Toch miste ik af en toe wat meer cultuur, maar dan ging ik gewoon opzoek naar de maori cultuur en dan kon ik er weer even tegenaan. De relaxte levensstijl van de kiwi’s zal ik gaan missen, al hoop ik die een beetje vast te kunnen houden in mijn leven in Nederland! En natuurlijk het strand.. ik woonde 5 minuten van het strand af en hier in Nederland moet ik er weer 2,5uur voor rijden, haha!

Mijn Nieuw-Zeelandse avontuur had een moeizame start, waarin ik mezelf heb leren kennen als een doorzetter en iemand die sterk kan zijn als het moet. Ik sta nog steeds soms van mezelf versteld als ik terugdenk hoe ik ondanks alles wat bij het eerste gezin gebeurde toch nog positief kon zijn! Gelukkig kreeg het avontuur een positieve wending en kwam ik bij een super leuke nieuwe familie terecht. Een familie waarbij ik heb geleerd dat ik mag zijn wie ik ben. Mijn host-family en ik leken totaal niet op elkaar en in het begin was ik bang of ik wel in hun straatje zou passen, maar zij accepteerden me helemaal zoals ik ben en dat was andersom hetzelfde. Ik ben heel dankbaar dat ik uiteindelijk bij dit gezin terecht ben gekomen. De 3 meiden hebben weer een echte lach op mijn gezicht getoverd en hun onvoorwaardelijke liefde heeft mijn Nieuw-Zeelandse avontuur extra speciaal gemaakt! Wat ga ik ze missen!

Tot slot is mijn tijd in Nieuw-Zeeland goed geweest voor mijn rouwverwerking. In Nieuw-Zeeland realiseerde ik me pas echt wat er vorig jaar allemaal is gebeurd met mama. In Nederland zorgde ik er altijd voor dat ik druk genoeg bezig was, maar in Nieuw-Zeeland had ik tijd om na te denken. Dat was niet altijd even makkelijk, en ik heb zeker mijn dipjes gekend en die heb ik eigenlijk nog steeds, maar in zekere zin heb ik met het verdriet leren omgaan. Ik ben er nog niet, maar ik ben in ieder geval onderweg.. De magische momenten met de witte vlinder in Nieuw-Zeeland zal ik in ieder geval voor altijd koesteren en nooit vergeten!

Als ik één belangrijk ding in Nieuw-Zeeland heb geleerd dan is het dat het geen zin heeft om je zorgen te maken over dingen waar je geen controle over hebt. Het neemt je geluk van dat moment weg en verder schiet je er helemaal niks mee op. Ik heb ervaren dat alles meestal wel op z’n pootjes terecht komt.. en met die ervaring stap ik nu mijn Nederlandse leven weer binnen: met het vertrouwen dat alles uiteindelijk op z’n pootjes terecht zal komen..

Iedereen heel erg bedankt voor het lezen van mijn reisverhalen! Ik hoop dat ik jullie via deze weg een beetje een beeld heb kunnen geven van mijn leven aan de andere kant van de wereld! Ik kijk ernaar uit jullie allemaal weer te zien!

Heel veel liefs,
Joyce



Ps. Door een storing bij mijn oude Nieuw-Zeelandse reisblog heb ik besloten om mijn verhalen op dezelfde blog te zetten als die ik destijds voor China heb gebruikt. Vandaar dat mijn laatste twee reisverslagen opeens bij waarbenjij.nu zijn geplaatst!