Alle begin is moeilijk, zullen we maar zeggen..

Lieve allemaal,

Het is tijd voor een nieuw reisverhaal. Allereerst dankjewel voor jullie lieve reacties op mijn vorige verhaal!

Nadat ik goed en wel was aangekomen in Nieuw-Zeeland heb ik lekker even uitgerust. ’s Avonds ben ik samen met een andere Nederlandse Au Pair een hapje gaan eten en daarna zijn we lekker onze bedjes ingedoken om bij te komen van de lange reis. Woensdagochtend begon om 10.00u de oriëntatie. We hebben toen kennis gemaakt met alle andere au pairs.. in totaal 20 stuks. We waren met 3 au pairs uit Nederland, 2 uit Amerika, 1 uit Finland en de rest kwam allemaal uit Duitsland. Die dag hebben we uitleg gekregen over de organisatie, het land, de verwachtingen die de familie mag hebben, de verwachtingen die de au pair mag hebben, etc. Na de oriëntatie ben ik samen met de andere twee Nederlandse au pairs naar een pub gegaan voor een drankje en daarna zijn we in het hotel gaan eten samen met een aantal andere au pairs.

De dag erna hebben we eerst een 4,5 uur durende training in kinder-EHBO gehad. Heel interessant en zeker mooi meegenomen! Daarna kregen we nog een theorieles over het autorijden in Nieuw-Zeeland. Deze les werd gegeven door een Nederlandse man, wat ideaal was want als we dan iets niet snapte kon hij het ons ook even in het Nederlands uitleggen, haha! De regels en verkeersborden zijn toch wel een stukje anders dan in Nederland en het grootste verschil is natuurlijk het links rijden.. dat zal nog wel een uitdaging worden, haha!

Om 16.00u kwam de familie me ophalen in het hotel. De kinderen waren nog thuis, alleen de vader en moeder zijn me komen ophalen in het hotel. Het was nog een rit van 1,5 uur naar hun huis. Onderweg zijn we nog even gestopt om een hapje te eten. Spannend! Eenmaal aangekomen bij hun huis moest ik toch wel even slikken.. het is een klein en oud huis. Ze vertelden dat ze het 1,5 jaar geleden hebben gekocht en het plan hebben om een nieuw en ecologisch huis te gaan bouwen. Ze zijn er echter nog niet helemaal uit waar ze dat willen gaan doen. Ze hebben 24 hectare grond bij hun huis, dus dat maakt het voor hun lastig om te beslissen welk plekje ze het mooiste vinden.
Vervolgens heb ik ook kennisgemaakt met de kinderen. De oudste is Khyah, hij is 12 jaar. Ik zal niet zo heel veel op hem hoeven letten, het meeste doet hij namelijk zelf. Ik zal wel veel moeten gaan zorgen voor Tyler van 2 jaar oud en Jacob van 8 maanden. Twee leuke kereltjes waar ik mijn handen vast vol aan ga krijgen, haha!

Ik kreeg die avond van de familie een korte tour door het huis en tevens lieten ze mijn kamer zien. Ik slaap in een attached sleep out, wat wil zeggen dat ik van buiten uit bij mijn kamer kom en dus geen kamer heb in hun huis. Het is een grote kamer die zich bevind op de tweede verdieping.. de zon schijnt er de hele dag, wat hem wel erg warm maakt, maar als ik ’s ochtends wakker word heb ik wel een prachtig uitzicht over het landschap. Vervolgens kreeg ik medegedeeld dat ik me gewoon thuis moest voelen en gerust voor mezelf eten en drinken mocht pakken. Het viel me al meteen op dat iedereen zin eigen gang gaat hier. Ik heb even tv gekeken en ben vervolgens mijn koffer gaan uitpakken. Daarna ben ik lekker op tijd naar bed gegaan, want het waren toch wel heel veel indrukken.

De dagen erna heb ik de kinderen en de ouders steeds een beetje beter leren kennen. Ik ben twee keer met de kinderen naar de speeltuin in het dorp geweest. Dit is ongeveer 40 min lopen en terug nog iets langer, omdat ik dan berg op moet! De familie woont ongeveer 2 km uit het dorp. Ze wonen heel erg landelijk. Ze delen hun oprijlaan samen met 3 andere buren en de oprijlaan is tot hun huis alleen al zeker 0,5km! Ook heb ik wat meer gezien van hun boerderij. Ze hebben op dit moment geen koeien en schapen meer, omdat de moeder 16 januari weer is gestart met werken. Ze hopen in de toekomst wel weer de mogelijkheid te hebben om meer dieren op hun boerderij te kunnen houden. Ze hebben echter wel nog kippen en twee paarden.
Ik ben overigens ook met de moeder en de kids een middagje naar een boerderij in de buurt geweest waar je Blue Berries kunt plukken. Je krijgt daar een emmer die je zo vol kunt maken als je wilt en daarna wordt de emmer dan gewoon gewogen en kun je afrekenen! Tyler vond de Blue Berries zo lekker dat hij ze telkens op at als hij er een paar in zijn emmer had gedaan, haha! Dat was wel een goedkope snack, want die hebben we niet hoeven te betalen (niemand heeft gezien dat hij ze at, haha).

Zoals de meeste van jullie al weten heb ik er vanaf het eerste moment al moeite mee om me hier thuis te voelen. Ik ben erachter gekomen dat er geen andere au pairs van de organisatie in dit dorp zitten en dat maakt het lastiger om in contact te komen met andere mensen. Ook weet ik niet zo goed of de leefstijl van de familie echt bij mij aansluit. Ze zijn chaotisch en nemen het niet zo heel erg nauw met hygiëne. Na een zwaar eerste weekend en heel veel twijfels vanuit mijn kant heb ik mijn absolute best gedaan om mezelf bij elkaar te schrapen en er het beste van te gaan maken. Ik ben erachter gekomen dat ik vooral veel last heb van heimwee en last but not least is het ook nog eens keihard bij me binnengekomen wat er afgelopen jaar allemaal is gebeurd. Dit maakt het er natuurlijk totaal niet makkelijker op! Gelukkig heb ik er wel even een fijn gesprek met de moeder van het gezin over kunnen hebben en zij begrijpt dat het niet makkelijk voor me is op dit moment, maar ondanks dat wil ze me toch graag als hun au pair hebben, dus dan moet ik het al helemaal een goede kans geven! Tot nu toe ben ik de eerste week echter aardig door gekomen. Ik raak steeds een beetje meer vertrouwd met de kinderen en ben iets meer gewend geraakt aan de leefstijl. Morgen ga ik naar de kerk in de hoop via die weg nieuwe mensen te leren kennen. Vanaf volgende week is ook het Playcentre weer open en zal ik daar op maandag-, woensdag- en donderdagochtend met de kinderen naartoe gaan. (Dit is een soort kinderdagverblijf, alleen dan blijven de ouders/nannies erbij en zorgen zij samen voor de kinderen.) Ik hoop ook via die weg in contact te komen met anderen zodat ik een netwerk kan opbouwen en me hopelijk wat meer thuis ga voelen hier.

Tot dusver dus nog niet een toptijd in Nieuw-Zeeland.. maar een aardige struggle.. Maar ik blijf positief!! Het is dan wel totaal niet wat ik ervan had verwacht (al weet ik niet wat ik dan wel had verwacht, haha).. ik blijf mijn best doen om er het beste van te maken en vertrouw erop dat alles uiteindelijke goed komt, op welke manier dan ook :)!! Laten we het er voor nu maar gewoon even op houden dat alle begin moeilijk is!

In ieder geval een hele grote dankjewel voor iedereen die mij op welke manier dan ook heeft gesteund de afgelopen 1,5e week! En natuurlijk de grootste DANKJEWEL voor papa en Jordy!

Ik hoop dat alles goed met jullie gaat in Nederland?!

Tot snel!

Dikke kus uit het mooie Nieuw-Zeeland

ps. Nog even over het weer… dat is heerlijk hier! 25 graden en zon! Ook staat er een lekker windje, waardoor het niet zo warm aan voelt. (Nu is dat laatste ook wel weer erg verraderlijk, want na een wandeling bleek ik toch wel héél erg verbrand, haha!) Ik zal een beetje zon en warmte jullie kant op sturen! xxxx